คุณรู้เกี่ยวกับกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดมากแค่ไหน

การพัฒนาของกล้องจุลทรรศน์ศัลยกรรมมืออาชีพมีประวัติเกือบหนึ่งร้อยปี เร็วที่สุดกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดสามารถสืบย้อนกลับไปในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เมื่อแพทย์เริ่มใช้แว่นตาแว่นขยายสำหรับการผ่าตัดเพื่อให้ได้มุมมองที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ในตอนต้นของศตวรรษที่ 20 นักโสตวิทยา Carl Olof Nylen ใช้กล้องจุลทรรศน์ตาข้างเดียวในการผ่าตัดสำหรับสื่อหูชั้นกลางอักเสบเปิดประตูไปการผ่าตัดเล็ก.

ในปี 1953 Zeiss เปิดตัวโฆษณาแรกของโลกกล้องจุลทรรศน์ศัลยกรรมOPMI1 ซึ่งต่อมาถูกนำไปใช้ในจักษุวิทยาศัลยกรรมศัลยกรรมพลาสติกและแผนกอื่น ๆ ในขณะเดียวกันชุมชนการแพทย์ได้ปรับปรุงและสร้างสรรค์ระบบออพติคอลและเครื่องกลของกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัด.

ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 หลังจากการเปิดตัวสวิตช์แม่เหล็กไฟฟ้าโครงสร้างโดยรวมของกล้องจุลทรรศน์ปฏิบัติการได้รับการแก้ไขโดยทั่วไป

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาด้วยการพัฒนาของกล้องจุลทรรศน์ปฏิบัติการความละเอียดสูงและเทคโนโลยีดิจิตอลกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดได้เปิดตัวโมดูลการถ่ายภาพระหว่างการผ่าตัดและเทคโนโลยีการถ่ายภาพขั้นสูงขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพที่มีอยู่ของพวกเขาเช่นการตรวจเอกซเรย์เชื่อมโยงกันทางแสง (OCT) การถ่ายภาพเรืองแสงและความเป็นจริงยิ่ง (AR) ให้ข้อมูลภาพที่ครอบคลุมมากขึ้น

ที่กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดสองตาสร้างการมองเห็นภาพสามมิติผ่านความแตกต่างในการมองเห็นสองตา ในรายงานหลายรายงานศัลยแพทย์ได้ระบุว่าการขาดเอฟเฟกต์ภาพสามมิติเป็นหนึ่งในข้อบกพร่องของกระจกภายนอก แม้ว่านักวิชาการบางคนเชื่อว่าการรับรู้สามมิติสามมิติไม่ใช่ปัจจัยสำคัญที่ จำกัด การผ่าตัด แต่ก็สามารถเอาชนะได้ผ่านการฝึกอบรมการผ่าตัดหรือโดยใช้เครื่องมือผ่าตัดเพื่อย้ายเข้าไปในมิติชั่วคราวของการผ่าตัดสองมิติเพื่อชดเชยการขาดการรับรู้เชิงพื้นที่สามมิติ; อย่างไรก็ตามในการผ่าตัดลึกที่ซับซ้อนระบบส่องกล้องสองมิติยังคงไม่สามารถแทนที่แบบดั้งเดิมได้กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัด- รายงานการวิจัยแสดงให้เห็นว่าระบบส่องกล้อง 3 มิติล่าสุดยังไม่สามารถแทนที่ได้อย่างสมบูรณ์กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดในพื้นที่สำคัญของสมองส่วนลึกในระหว่างการผ่าตัด

ระบบส่องกล้อง 3 มิติล่าสุดสามารถให้การมองเห็นภาพสามมิติที่ดี แต่กล้องจุลทรรศน์ศัลยกรรมแบบดั้งเดิมยังคงมีข้อได้เปรียบที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้ในการรับรู้เนื้อเยื่อในระหว่างการผ่าตัดแผลในสมองลึกและมีเลือดออก Oertel และ Burkhardt พบในการศึกษาทางคลินิกของระบบ endoscope 3D ว่าในกลุ่มการผ่าตัดสมอง 5 ครั้งและการผ่าตัดกระดูกสันหลัง 11 ครั้งรวมอยู่ในการศึกษาการผ่าตัดสมอง 3 ครั้งต้องละทิ้งระบบส่องกล้อง 3 มิติและใช้งานต่อไปกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดเพื่อให้การผ่าตัดเสร็จในระหว่างขั้นตอนสำคัญ ปัจจัยที่ป้องกันการใช้ระบบเอนโดสโคป 3 มิติเพื่อทำให้กระบวนการผ่าตัดทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์ในทั้งสามกรณีอาจมีหลายแง่มุมรวมถึงแสงการมองเห็นแบบสามมิติการปรับการใส่ขดลวดและการโฟกัส อย่างไรก็ตามสำหรับการผ่าตัดที่ซับซ้อนในสมองส่วนลึกกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดยังคงมีข้อได้เปรียบบางประการ