คุณรู้จักกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดมากแค่ไหน

การพัฒนาของกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดแบบมืออาชีพมีประวัติยาวนานเกือบร้อยปี ที่เก่าแก่ที่สุดกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดสืบย้อนไปได้ถึงปลายศตวรรษที่ 19 เมื่อแพทย์เริ่มใช้แว่นขยายในการผ่าตัดเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจนขึ้น ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 คาร์ล โอลอฟ ไนเลน แพทย์ด้านหูคอจมูก ใช้กล้องจุลทรรศน์แบบตาเดียวในการผ่าตัดโรคหูน้ำหนวก ซึ่งช่วยเปิดประตูสู่การผ่าตัดด้วยกล้องจุลทรรศน์.

ในปีพ.ศ. 2496 Zeiss เปิดตัวกล้องโฆษณาตัวแรกของโลกกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดOPMI1 ซึ่งต่อมาได้นำไปใช้ในจักษุวิทยา ศัลยกรรมประสาท ศัลยกรรมตกแต่ง และแผนกอื่นๆ ในเวลาเดียวกัน ชุมชนทางการแพทย์ได้ปรับปรุงและสร้างสรรค์นวัตกรรมระบบออปติกและกลไกของกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัด.

ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 หลังจากมีการนำสวิตช์แม่เหล็กไฟฟ้ามาใช้ โครงสร้างโดยรวมของกล้องจุลทรรศน์ปฏิบัติการได้รับการแก้ไขพื้นฐานแล้ว

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาด้วยการพัฒนาของกล้องจุลทรรศน์ปฏิบัติการแบบความคมชัดสูงและเทคโนโลยีดิจิตอลกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดได้นำโมดูลการถ่ายภาพระหว่างผ่าตัดและเทคโนโลยีการถ่ายภาพขั้นสูงมาใช้มากขึ้นโดยอาศัยประสิทธิภาพที่มีอยู่ เช่น การถ่ายภาพด้วยแสงตัดขวาง (OCT) การถ่ายภาพด้วยแสงเรืองแสง และความจริงเสริม (AR) เพื่อให้แพทย์ได้รับข้อมูลภาพที่ครอบคลุมมากขึ้น

การกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดแบบสองตาสร้างภาพสามมิติผ่านความแตกต่างของการมองเห็นแบบสองตา ในรายงานหลายฉบับ ศัลยแพทย์ประสาทได้ระบุการขาดเอฟเฟกต์การมองเห็นแบบสามมิติเป็นข้อบกพร่องอย่างหนึ่งของกระจกภายนอก แม้ว่านักวิชาการบางคนเชื่อว่าการรับรู้แบบสามมิติไม่ใช่ปัจจัยหลักที่จำกัดการผ่าตัด แต่สามารถแก้ไขได้ด้วยการฝึกผ่าตัดหรือการใช้เครื่องมือผ่าตัดเพื่อย้ายเข้าสู่มิติเวลาของการมองเห็นการผ่าตัดแบบสองมิติเพื่อชดเชยการขาดการรับรู้เชิงพื้นที่แบบสามมิติ อย่างไรก็ตาม ในการผ่าตัดลึกที่ซับซ้อน ระบบส่องกล้องสองมิติยังคงไม่สามารถแทนที่แบบดั้งเดิมได้กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดรายงานการวิจัยระบุว่าระบบเอนโดสโคป 3 มิติล่าสุดยังไม่สามารถทดแทนได้ทั้งหมดกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดในบริเวณสำคัญของสมองส่วนลึกในระหว่างการผ่าตัด

ระบบเอนโดสโคป 3 มิติล่าสุดสามารถให้ภาพสามมิติที่ดีได้ แต่กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดแบบดั้งเดิมยังคงมีข้อได้เปรียบที่ไม่อาจทดแทนได้ในการจดจำเนื้อเยื่อระหว่างการผ่าตัดเนื้องอกในสมองส่วนลึกและเลือดออก OERTEL และ BURKHARDT พบในการศึกษาทางคลินิกของระบบเอนโดสโคป 3 มิติว่าในกลุ่มการผ่าตัดสมอง 5 ครั้งและการผ่าตัดกระดูกสันหลัง 11 ครั้งซึ่งรวมอยู่ในการศึกษา การผ่าตัดสมอง 3 ครั้งต้องเลิกใช้ระบบเอนโดสโคป 3 มิติและยังคงใช้ต่อไปกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดเพื่อทำให้การผ่าตัดเสร็จสิ้นในขั้นตอนที่สำคัญ ปัจจัยที่ขัดขวางการใช้ระบบกล้องเอนโดสโคป 3 มิติเพื่อให้กระบวนการผ่าตัดทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์ในสามกรณีนี้อาจมีหลายแง่มุม เช่น การให้แสง การมองเห็นแบบสามมิติ การปรับสเตนต์ และการโฟกัส อย่างไรก็ตาม สำหรับการผ่าตัดที่ซับซ้อนในสมองส่วนลึกกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดยังมีข้อดีอยู่บ้าง