คุณรู้จักกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดมากแค่ไหน

การพัฒนาของกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดแบบมืออาชีพมีประวัติศาสตร์ยาวนานเกือบร้อยปี ที่เก่าแก่ที่สุดกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดสามารถสืบย้อนกลับไปได้ถึงปลายศตวรรษที่ 19 เมื่อแพทย์เริ่มใช้แว่นขยายในการผ่าตัดเพื่อให้ได้ภาพที่ชัดเจนขึ้น ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 คาร์ล โอลอฟ ไนเลน แพทย์หูคอจมูก ได้ใช้กล้องจุลทรรศน์แบบตาเดียวในการผ่าตัดโรคหูชั้นกลางอักเสบ ซึ่งเปิดประตูสู่การผ่าตัดด้วยกล้องจุลทรรศน์.

ในปีพ.ศ. 2496 Zeiss เปิดตัวภาพยนตร์โฆษณาตัวแรกของโลกกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดOPMI1 ซึ่งต่อมาได้นำไปประยุกต์ใช้ในแผนกจักษุวิทยา ศัลยกรรมประสาท ศัลยกรรมตกแต่ง และแผนกอื่นๆ ขณะเดียวกัน วงการแพทย์ก็ได้พัฒนาและคิดค้นนวัตกรรมระบบออปติคอลและกลไกของกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัด.

ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 หลังจากการนำสวิตช์แม่เหล็กไฟฟ้ามาใช้ โครงสร้างโดยรวมของกล้องจุลทรรศน์ปฏิบัติการได้รับการแก้ไขเบื้องต้นแล้ว

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาด้วยการพัฒนาของกล้องจุลทรรศน์ปฏิบัติการความละเอียดสูงและเทคโนโลยีดิจิทัลกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดได้นำโมดูลถ่ายภาพระหว่างการผ่าตัดและเทคโนโลยีถ่ายภาพขั้นสูงมาใช้มากขึ้นตามประสิทธิภาพที่มีอยู่ เช่น การถ่ายภาพด้วยแสงเอกซ์เรย์ (OCT) การถ่ายภาพด้วยแสงเรืองแสง และความจริงเสริม (AR) เพื่อให้แพทย์ได้รับข้อมูลภาพที่ครอบคลุมมากขึ้น

การกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดแบบสองตาสร้างภาพสามมิติผ่านความแตกต่างของการมองเห็นแบบสองตา ในรายงานหลายฉบับ ศัลยแพทย์ระบบประสาทได้ระบุว่าการขาดผลการมองเห็นแบบสามมิติเป็นหนึ่งในข้อบกพร่องของกระจกภายนอก แม้ว่านักวิชาการบางคนเชื่อว่าการรับรู้ภาพสามมิติไม่ใช่ปัจจัยหลักที่จำกัดการผ่าตัด แต่สามารถแก้ไขได้ด้วยการฝึกผ่าตัดหรือการใช้เครื่องมือผ่าตัดเพื่อย้ายไปยังมิติเวลาของการมองเห็นการผ่าตัดแบบสองมิติเพื่อชดเชยการขาดการรับรู้เชิงพื้นที่แบบสามมิติ อย่างไรก็ตาม ในการผ่าตัดลึกที่ซับซ้อน ระบบส่องกล้องแบบสองมิติยังคงไม่สามารถแทนที่แบบดั้งเดิมได้กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดรายงานการวิจัยระบุว่าระบบเอนโดสโคป 3 มิติล่าสุดยังไม่สามารถทดแทนได้อย่างสมบูรณ์กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดในบริเวณสำคัญของสมองส่วนลึกในระหว่างการผ่าตัด

ระบบเอนโดสโคป 3 มิติรุ่นล่าสุดสามารถให้ภาพสามมิติที่ดีได้ แต่กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดแบบดั้งเดิมยังคงมีข้อได้เปรียบที่ไม่อาจทดแทนได้ในการจดจำเนื้อเยื่อระหว่างการผ่าตัดรอยโรคในสมองส่วนลึกและการมีเลือดออก OERTEL และ BURKHARDT พบในการศึกษาทางคลินิกของระบบเอนโดสโคป 3 มิติ ว่าในกลุ่มการผ่าตัดสมอง 5 ครั้งและการผ่าตัดกระดูกสันหลัง 11 ครั้งที่อยู่ในการศึกษา มีการผ่าตัดสมอง 3 ครั้งที่ต้องยกเลิกระบบเอนโดสโคป 3 มิติและยังคงใช้ระบบต่อไปกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดเพื่อให้การผ่าตัดเสร็จสมบูรณ์ในขั้นตอนสำคัญ ปัจจัยที่ทำให้ไม่สามารถใช้ระบบกล้องเอนโดสโคป 3 มิติเพื่อดำเนินกระบวนการผ่าตัดทั้งหมดในสามกรณีนี้อาจมีหลายปัจจัย ได้แก่ การให้แสง การมองเห็นแบบสามมิติ การปรับสเตนต์ และการโฟกัส อย่างไรก็ตาม สำหรับการผ่าตัดที่ซับซ้อนในสมองส่วนลึกกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดยังมีข้อดีอยู่บ้าง